بصورت کلی در علم مکانیک مواد دو مفهوم مجزا از استقامت یکی مقاومت سطحی و دیگری تنسایل مقاومتی را شامل میشود. مقاومت سطحی بلبرینگ و یاتاقان خود به دو زیر مجموعه مقاومت محیطی در برابر عوامل خورنده (اسید های محیطی، اکسید کننده ها و رطوبت) و سختی سطحی (که عامل موثر بر مقاومت سایشی و مقاومت در برابر فرورفتگی می باشد) مطرح می باشد. عوامل موثر بر استقامت بلبرینگ و یاتاقان تابع دو فاکتور اصلی متریال بکار رفته در تولید و عملیات حرارتی شامل سرمایش و گرمایش پس از تولید این قطعات صنعتی هستند. شایان ذکر است تاثیر عملیات حرارتی بر روی سختی سطحی بیشتر از تنسایل مقاومتی می باشد. دو کمیت یاد شده یعنی تنسایل مقاومت و سختی سطحی دو کمیت متفاوت بوده و دیمانسیون آنها نیز متفاوت است. تنسایل مقاومتی یاتاقان و بلبرینگ بر حسب کیلو نیوتن بر متر مربع محاسبه شده حال آنکه سختی سطحی در دستگاه راکول، برینل یا ویکرز مشخص میشود.

تنسایل مقاومتی بلبرینگ و رولبرینگ

تنسایل مقاومتی رولبرینگ و بلبرینگ بیش از هر چیزی تابع متریال بکار رفته در ساختار آنها می باشد. تنسایل فولاد با درصد کربن متوسط حداقل 800 مگاپاسکل می باشد که از تنسایل استنلس استیل که حدود 700 مگاپاسکال است و تنسایل آهن که حدود 500 مگاپاسکال است بالاتر می باشد. تنسایل یاتاقان، بلبرینگ و رولبرینگ ها با دارا بودن درصد متوسط و بالاتر از متوسط کربن و با بکار گیری عملیات حرارتی بالا رفته و در حالت مناسب به 2240 مگاپاسکال نیز میرسد.

سختی سطحی بلبرینگ رولبرینگ و یاتاقان

سختی سطحی در اغلب موارد در راستای تنسایل بوده و با بالا رفتن سختی طی عملیات حرارتی تنسایل نیز بالا میرود. البته فلزات در دمای بسیار بالا دچار خاصیت معکوس نیز میشوند و در صورتیکه افزایش حرارت به منظور افزایش سختی سطحی از یک میزانی بالاتر رود تنسایل آنها دچار افت میشود. سختی سطحی یاتاقان و بلبرینگ در دستگاه راکول از نوع گرید C می باشد که حدود 60-64 راکول می باشد.